"Theatervoorstelling Mag ik je kussen? treft hart en buik" 

Sinds de première van de theatervoorstelling in februari 2023 vonden er 318 voorstellingen plaats in het hele land. Veel zorgorganisaties meldden zich aan, soms met alle medewerkers. Ongeveer 8% van alle zorgmedewerkers in de VVT bezocht tot nu toe deze theatervoorstelling. En er worden nog steeds voorstellingen ingepland.

In West-Brabant is Saskia van Opijnen bestuurder bij de zorgorganisatie Avoord. Zodra ze over de theatervoorstelling begint, komen de woorden ‘mooi’, ‘treffend’ en ‘rakend’ naar voren. Ze besloot de voorstelling direct naar Etten-Leur te halen.

“Dit moet iedereen zien” 

Het dilemma in beeld

“Ik mocht aanwezig zijn bij de première. Het verhaal geeft zo goed het dilemma in de ouderenzorg weer en dat het niet alleen een probleem is van de zorgmedewerkers, maar juist ook van de samenleving. Het helpt als je niet alleen het hoofd, maar ook het hart en de buik van mensen raakt. Die emotie wilden we graag aan onze medewerkers laten zien, dus hebben we de voorstelling direct naar Etten-Leur gehaald. De voorstelling gaat over het idee dat we het samen moeten doen, maar dan moet je ervoor zorgen dat de voorstelling toegankelijk is voor iedereen. Zo kun je met meerdere mensen het gesprek starten.”

“De voorstelling laat prachtig zien hoe de samenleving erop rekent dat de zorg er gewoon is. Zorgmedewerkers zijn niet gewend om nee te zeggen en om hun grenzen aan te geven. Het gevolg daarvan is dat professionals steeds harder gaan rennen, ten koste van zichzelf. Verder zit er ook een prachtig liedje in dat heel indringend wordt weergegeven door de intensieve, opzwepende muziek en dans."

Samen de schouders eronder zetten

“Toen de voorstelling was afgelopen en we de zaal uitliepen, kon je merken dat iedereen echt was geraakt. Niemand dacht ‘het zal wel’. Ik ben nu op een leeftijd dat ik denk: chips, dit gaat ook over mijn oude dag en mijn kinderen. Waar sommige mensen begrijpen dat het anders moet, vinden anderen simpelweg dat er meer geld moet komen vanuit de overheid. Los van of het geld er is: als het personeel er niet is, zal het toch echt anders moeten.” 

“Na afloop zijn we in gesprek gegaan met onze medewerkers met de vragen: wat zie je, wat doet het met je en wat wil je ermee? Hier hadden we ook gespreksbegeleiders voor ingeschakeld, om zo alles in goede banen te leiden. Met die input zijn we aan de slag gegaan. De voorstelling heeft vooral voor bewustwording gezorgd en dat we met zijn allen de schouders eronder moeten zetten. Sommigen vonden het lastig dat de innovatieve kant voor hun gevoel negatief werd weggezet, dus de inzet van technologie. Bijvoorbeeld met uitspraken dat niemand zit te wachten op robots en door cynisch te zijn over pilots. Terwijl we echt alleen verandering bereiken als we ook nieuwe dingen uitproberen.” 

Meer informatie over de theatervoorstelling.